Głośne nocne czytanie o dawnym kinie

Strona główna » Aktualności » Głośne nocne czytanie o dawnym kinie

wielkość tekstu: A | A | A

W sobotę, 14 czerwca, odbyło się w świetlicy środowiskowej w Nowej Słupi głośne nocne czytanie. Tym razem właścicielka miejscowej księgarni Wioleta Purska na spotkanie z mieszkańcami gminy zaprosiła dr Monikę Bator, autorkę książki "Życie filmowe w województwie kieleckim do 1939 roku".

- Inicjatorka spotkania jest nasza przyjaciółka z kieleckiego hospicjum, Marlena Chudzik – powiedziała podczas rozpoczęcia głośnego czytania Wioleta Purska. - Cieszymy się, że mamy takiego dobrego anioła, który nas wspiera, pomaga, doradza. Książka "Życie filmowe w województwie kieleckim do 1939 roku" to wyjątkowe kompendium wiedzy o tym, jak rozwijała się na naszym terenie polska kinematografia. Naszą rozmowę uzupełnimy o informacje, które będą dotyczyć kin w Rudkach i Nowej Słupi.

Książka dr Moniki Bator obejmuje historię kin na terenie ówczesnego województwa kieleckiego, które obejmowało Radom, Kielce, Częstochowę, Sosnowiec. To był bardzo zróżnicowany teren pod względem socjologicznym, Obejmował środowisko wiejskie, małomiasteczkowe i wielkomiejskie, miejscowości od kilku do 90 tysięcy mieszkańców. – Kina pełniły bardzo ważną funkcję, bo integrowały społeczność – powiedziała dr Monika Bator. - Ludzie spotykali się, rozmawiali, oglądali wspólnie kroniki, filmy dokumentalne. Dowiadywali się o tym, co dzieje się w świecie. Kino, obok rozrywki, pełniło też rolę edukacyjną, informacyjną. Nie było wtedy telewizji.

Właściciele kin prowadzili działalność gospodarczą, musieli mieć wiedzę o kinie, reklamie, finansach. Byli ludźmi stosunkowo zamożnymi, chociaż bracia Krzemińscy w Częstochowie zbankrutowali i musieli otworzyć mniejsze kino. Już nazwy kin zwracały wtedy uwagę i przyciągały publiczność: Fenomen, Czary, Uciecha, Casino, Światowid, Bajka, Zorza, Marzenie. - To magia, czary, kino wprowadzało w świat wyobraźni, w opowieść nierealistyczną – podkreślała dr Monika Bator. - Po drugiej wojnie światowej nazwy kin były już bardziej konkretne: Hutnik, Górnik, Przodownik, Star.

Była kierownik Domu Kultury, Barbara Wicha przypomniała, że pierwsze kino objazdowe pojawiło się w Rudkach w 1948 r. Seanse były nieregularne. W 1950 r. powstało kino stałe, jego kierownikiem został Marian Bartosiewicz, operatorem – Szczepan Chlewicki. Stały lokal po starej szkole kino otrzymało w 1955 r. Rok później pojawiła się gablota na reklamy z napisem: Kino związkowe Górnik. W 1958 r. jego pracownikiem został Władysław Pankowski. Kino pracuje 5 dni w tygodniu. Jego siedziba została przeniesiona do nowego Domu Kultury. W 1960 r. otwarto kino panoramiczne, wcześniej niż w Starachowicach. Jego operatorem został Bogdan Stelmaszczyk. Kino funkcjonowało do 2000 r.

Krótką historię kina Gołoborze w Nowej Słupi przypomniała Ewa Ponikowska. Powstało później niż w Rudkach, około 1963 r. i znajdowało się w budynku byłej bożnicy, gdzie wcześniej mieściła się remiza strażacka. Pierwszym kierownikiem kina była Irena Kowalska, która pracowała do 1971 r. Zatrudnienie w kinie znalazł Stanisław Wróblewski, nauczyciel z Nowej Słupi, potem państwo Białoskórscy. Kino działało do stanu wojennego w 1981 r.

Informację o kinie uzupełniła Agnieszka Życińska. - Co trzy dni zmieniano repertuar – powiedziała. - Starano się pokazywać filmy wartościowe, między innymi Luisa Bunuela. Ogłoszenia o repertuarze ukazywały się na łamach „Słowa Ludu”, co było sporym prestiżem.

Swoimi doświadczeniami z kinem Gołoborze podzieliła się dowcipnie Janina Wróblewska-Żubrowska. Podczas spotkania wywiązała się ciekawa dyskusja o roli kina w małych środowiskach.