W Wielki Piątek, 30 marca odbędzie się Droga Krzyżowa z Nowej Słupi na Święty Krzyż. Na to wyjątkowe misterium Męki Pańskiej zapraszają Księża Michalici w nowosłupskiej parafii oraz Misjonarze Maryi Niepokalanej ze Świętego Krzyża.

Pierwsza stacja znajduje się przy kościele św. Wawrzyńca,  druga – przy Domu Opata, trzecia – za Muzeum Starożytnego Hutnictwa, kolejne siedem na terenie Świętokrzyskiego Parku Narodowego, ostatnie cztery na polanie przed klasztorem na Świętym Krzyżu.

Droga Krzyżowa wzdłuż Drogi Królewskiej wiodącej na Święty Krzyż jest jedną z najstarszych w kraju. W tym roku obchodzimy 410. rocznicę jej założenia przez opata Michała Maliszewskiego w 1608 roku, gdzie w 2004 roku została erygowana przez ówczesnego biskupa sandomierskiego Andrzeja Dzięgę. Po historycznej drodze krzyżowej pozostały dwie murowane kapliczki widoczne ze szlaku „drogi królewskiej”.

Nowo powstała Kalwaria Świętokrzyska tworzy niezwykły, niepowtarzalny klimat pielgrzymowania w duchowej kontemplacji na Święty Krzyż, gdzie przechowywane są cząstki Drzewa Krzyża Świętego. To ważny element dziedzictwa narodowego, który stanowi o prawdziwym obliczu ziemi świętokrzyskiej.

Jak, co roku Droga Krzyżowa rozpocznie się o godzinie 12.00 w kościele pod wezwaniem Świętego Wawrzyńca w Nowej Słupi, a godzinie 15.00 na Świętym Krzyżu przewidziane jest nabożeństwo Wielkiego Piątku, adoracji Krzyża, które poprowadzi biskup sandomierski.

Nabożeństwo Drogi Krzyżowej jest drogą, którą odbył Pan Jezus w Jerozolimie na Górze Oliwnej. Kalwaria jest najświętszym miejscem dla chrześcijan, miejscem męczeństwa Pana Jezusa, symbolem poświęcenia się dla innych. To dzieło zbawienia w chrześcijaństwie. Pierwsza Kalwaria została zbudowana w Hiszpanii, w XV wieku, potem powstawały następne, najwięcej Kalwarii jest w Austrii –164, Niemczech - 62, na Węgrzech – 111. W Polsce są 65.  Powstanie pierwszych kalwarii na ziemiach polskich przypada na I połowę XVII wieku.

Zebrał i opracował: Henryk Trepka

„Krzyżu Chrystusa, bądź pozdrowiony”. Idę ku Krzyżowi, Panie, z nadzieją. Widzę w nim źródło życia. Biegnę ku znakowi zbawienia. Zaczynam wątpić, nie wiem, czy warto postawić na Krzyż. Krzyże moje życia, są tak przerażająco ciężkie, iż zapominam o Twoim Panie. Lecz znów spoglądasz na mnie z miłosierdziem.

I już wiem „ Witaj Krzyżu, nadzieja jedyna”.

      /Jubileuszowa Droga Krzyżowa/

      Ks. Stanisław. Knap.

• ◄ poprzednia aktualność
• 1985 / 3541
• następna aktualność ►